Zomaar een ochtend bij IBBO Meppel.....

Na de opening met alle kinderen gaan een aantal VO-leerlingen aan de slag voor hun examen Engels, terwijl een ander deel aansluit bij karate.

Onderweg met de kleuters naar onze ruimte, zien we 2 kinderen aan het werk in het BO-lokaal. Over de vraag of ze bij ons willen werken, hoeven ze niet lang na te denken.

De rekenboeken gaan wel mee, en even wordt er aan gewerkt, maar wanneer de kleuters aan het knutselen slaan, kunnen ze de verleiding niet weerstaan.

Hup, spullen aan de kant en aan de slag met eierdozen, kurken, en nog veel meer. Zo ontstaat er een bankje voor knuffels, een eierbakje met eitjes voor Pasen.
De kleuters zien wat ze doen en nemen handelingen over.

Na de karateles is het pauze.
De kinderen kunnen vandaag niet in de huiskamer eten wegens een gesprek. Ze mogen zelf een plek kiezen.
Ze zijn van harte welkom om bij de kleuters te eten.

Wat er dan gebeurt is zo mooi.
Er schuiven steeds meer kinderen aan. De knutseltafel ligt nog vol materiaal en plakletters.
Een groepje gaat aan de slag met de letters, namen worden gezocht en geplakt. Ook door kinderen die lezen nog niet zo graag doen.
Ze stimuleren elkaar.

Twee meiden vinden elkaar in de huishoek en er ontstaat een heel spel.

Kleuters worden voorgelezen en er worden spelletjes met ze gedaan.

Twee jongens hebben het druk in de bouwhoek met garages, auto's en de knikkerbaan.

Alles in zo'n harmonieuze sfeer dat je alleen maar kunt genieten.
Genieten van de kinderen die weer even kind kunnen zijn. Zichzelf dat toestaan.

Als begeleider mag ik kijken, luisteren en genieten. De ruimte die uitnodigt is er.
Ik hoef nu even niets, want ze doen het zelf en met elkaar.
Wow!

Dit is voor mij Ibbo en dit is wat ik alle kinderen gun.
Een plek waar je je veilig voelt om vervolgens spelend aan de slag te gaan waarbij je mag ontdekken en leren op jouw manier.

Het voelt als een warm bed en een familie die voor elkaar zorgt.

Met liefdevolle groet, Elly

Weer even kind ......

Hoe heerlijk is het om mee te mogen kijken en spelen door de ogen van een 5-jarig kind en vooral te mogen zijn in het NU.

Op zoek naar paddenstoelen, komen we van alles tegen en bedenken we daar hele verhalen bij.
Zoals een afgebrokkeld stuk muur, waar zou dat toch van zijn? Misschien van een groot huis of een oud kasteel? Wie zou daar gewoond hebben?
We vinden een stenen paadje, maar waar zou dat heen gaan? Hoort dat bij het stenen muurtje?

Ondertussen vindt Max de ene paddenstoel na de andere en dan bedoel ik niet van die hele mooie grote.
Nee, het zijn echt de meest ieniemienie paddenstoelen die je je maar kunt voorstellen.
"Speldenknop-paddenstoel" noem ik ze. Omdat ze echt zo ontzettend klein zijn, dat ik het iedere keer weer verbazingwekkend vind, dat hij ze zo ineens ziet staan tussen alle bladeren.

Hierdoor merk ik dat ik ook anders ga kijken en dat ik er steeds meer plezier aan beleef.

Gelukkig komen we ook nog een "rood-met-witte-stippen-paddenstoel" tegen, want dat was nu juist waar we naar op zoek waren.

Dan vinden we nog "steeltjes paddenstoelen of springveer-paddenstoelen" en als klap op de vuurpijl "eierkoekpaddenstoelen" in de eigen tuin.

Dank je wel Max voor deze heerlijke middag waarbij ik weer even kind kon zijn.

 Met liefdevolle groet, Elly